Zaspa rozpoczęła swoją karierę przedmieścia Gdańska już około XIX wieku.

Wcześniej była jedynie osadą nadmorską, istniejącą sześć wieków wstecz zanim Książę Świętopełk przekazał ją aktem darowizny klasztorowi Cystersów w Oliwie, wprowadzając jednocześnie na karty historii Pomorza.

Na początku XX wieku utworzono tu Port Lotniczy Gdańsk-Wrzeszcz. Po kilku latach funkcjonowania, w związku z demilitaryzacją Wolnego Miasta Gdańsk, rozpoczęto z niego loty pasażerskie. Port lotniczy funkcjonował do lat 70-tych. W związku z rosnącymi wymogami terenowymi (szczególnie potrzebą dłuższego pasa startowego), operacje lotnicze przeniesiono na nowe lotnisko w Rębiechowie, zaś teren lotniska Wrzeszcz przeznaczono na budowę osiedla mieszkaniowego Zaspa. W 1969 roku Stowarzyszenie Architektów Polskich ogłosiło ogólnopolski konkurs na plan zagospodarowania lotniska pod budownictwo mieszkaniowe. Wpłynęło 12 prac. Nagrodę i prawo do realizacji uzyskała pracownia gdańskiego „Miastoprojektu” pod kierownictwem Romana Horodyńskiego i przy współpracy Rudolfa Buchalika, Stefana Grochowskiego, Teresy Opic, Anieli Wilk, Edmunda Sergota oraz Ryszarda Musiała.

Projekt był interesujący i oryginalny. Wykonany został w zgodzie z obowiązującymi normatywami i przeróżnymi uwarunkowaniami, ale też z ambicją i wyobraźnią. Zamiarem architektów było odejście od tzw. budownictwa koszarowego, stworzenie zespołów mieszkaniowych posiadający własny, indywidualny charakter, różniący się od innych.

Założenia urbanistyczne stanowiły odstępstwo od zasady ustawienia budynków blisko siebie, większe przestrzenie niezabudowane, rozległe tereny zielone pod oknami. Dla uniknięcia monotonii wielkich „szaf” planowano ustawienie budynków w linii falistej, łamanej czy tzw. kształtu „plastra miodu” oraz różnicowanie ich wysokości od pięciu do jedenastu kondygnacji.

Opis projektu konkursowego Zaspy czyta się dzisiaj jak fantastyczną powieść o mieście marzeń. Przewidziano w nim: stadion, boiska sportowe, kryte pływalnie, teatr, kino, domy towarowe, liczne kawiarnie i hotele, a także obiekty wyższych uczelni i instytutów naukowych.

24 lipca 1973 roku odbyła się uroczystość wmurowania aktu erekcyjnego pod nową dzielnicę. Generalnym wykonawcą robót w zakresie budownictwa mieszkalnego i towarzyszącego było Gdańskie Przedsiębiorstwo Budowlane. 30 marca 1974 roku nastąpił ostatni odlot samolotu.

Pierwsze klucze zostały wręczone lokatorom 26 lipca 1974 roku. Początek spółdzielczemu budownictwu na Zaspie dał blok przy ul. Pilotów 20.

Ta wielka dzielnica mimo, że już w 1977 roku zamieszkiwało w niej kilkanaście tysięcy ludzi, miała w tym czasie tylko dwie ulice! Były to: Pilotów i Startowa. Wobec potrzeby ustalenia nazw dla kolejnych ulic, Zarząd Lokatorsko-Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej „Zaspa” oraz redakcja „Wieczoru Wybrzeża” ogłosili konkurs. Zgłoszono ponad 300 propozycji. Nowe nazwy wybrane przez komisję konkursu, zatwierdzone zostały na sesji Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku oraz nadane nowym ulicom Zaspy. Ulice noszą nazwy związane z lotnictwem, a zwłaszcza z pięknymi tradycjami i dużymi osiągnięciami polskiego lotnictwa. Osiedle to powstało przecież na terenie, które przez około 60lat było lotniskiem. Skoro wiec dawniej nad terenem tym krążyły samoloty, niech o tych tradycjach lotniczych Zaspy mówią obecnie nazwy, związane z osiągnięciami polskiego lotnictwa.: